sukurs
sukurs (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sukurs sukursy dopełniacz sukursu sukursów celownik sukursowi sukursom biernik sukurs sukursy narzędnik sukursem sukursami miejscownik sukursie sukursach wołacz sukursie sukursy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- Rozbieżne hipotezy etymologiczne:
- od łac. succursus, od czasownika łac. succurrere → pomagać, biec na ratunek[2]
- pochodzenie francuskie[3]
- uwagi:
- (1.1) Dziś słowo to jest używane tylko w zwrotach takich jak przyjść/pospieszyć/ruszyć komuś w sukurs.
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „sukurs” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6.
- ↑ Hasło „sukurs” w: Ewa Jędrzejko, Małgorzata Kita, Słownik wyrazów obcego pochodzenia, „Ex Libris” – Galeria Polskiej Książki, Warszawa 1999, ISBN 83-87071-18-8, s. 569.
