sudno

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sudno (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) daw. łódź, czółno[1][2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Zbliż do lądu! Posłuchaj, jak śpiewamy cudnie! / Nikt tu jeszcze na czarnym nie przemknął się sudnie (…)[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.rus. судьно (sud´no)[4], por. ros. судно (sudno), ukr. судно (sudno)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sudno” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 505.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sudno” w: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki, M. Arcta Słownik Staropolski, 1920.
  3. ↑ Homer: Odyseja, pieśń XII, tłum. Lucjan Siemieński.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sąd” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=sudno&oldid=7739272”