stłuc

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

stłuc (język polski)[edytuj]

lusterko stłukło się (2.1)
wymowa:
IPA[stwuʦ̑], AS[stu̯uc] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) zniszczyć jakąś kruchą rzecz, rozbijając na kawałki
(1.2) doznać stłuczeniadrobnego urazu wskutek uderzenia o coś
(1.3) zbić kogoś

czasownik zwrotny stłuc się

(2.1) rozpaść się na kawałki z powodu uderzenia
(2.2) pot. zbić jeden drugiego
odmiana:
(1.1-3) koniugacja XI
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Jacek stłukł babci wazon piłką.
(1.2) Jacek stłukł sobie kolano podczas gry w piłkę.
(1.3) Jacek stłukł kolegę na długiej przerwie.
(2.1) Wczoraj stłukła się kolejna filiżanka z porcelanowego kompletu.
(2.2) Moi synowie stłukli się po szkole.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozbić, roztrzaskać, potłuc
(1.2) obić
(1.3) zbić, obić, pobić
(2.1) rozbić się, roztrzaskać się, potłuc się
(2.2) pobić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stłuczenie n, stłuczka ż, tłuczek m, tłuczenie n, tłuczeń mrz
czas. tłuc, utłuc, obtłuc, wytłuc, przytłuc
związki frazeologiczne:
stłuc na kwaśne jabłkodzban wodę nosi, póki się nie stłuczedo czasu dzban wodę nosi, aż się stłuczedzban wodę nosi, póki się nie stłucze
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: