stypulacja
stypulacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˌstɨpuˈlaʦ̑ʲja], AS: [stypulacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: stypula•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stypulacja stypulacje dopełniacz stypulacji stypulacji / przest. stypulacyj[3] celownik stypulacji stypulacjom biernik stypulację stypulacje narzędnik stypulacją stypulacjami miejscownik stypulacji stypulacjach wołacz stypulacjo stypulacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. stypulowanie n
- czas. stypulować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stipulation
- źródła:
- ↑
Hasło „stypulacja” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „stypulacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „stypulacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
