stryk
stryk (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) zob. stryczek
- (2.2) gw. (Śląsk Cieszyński) kulin. smażony placek ziemniaczany[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stryk strykowie dopełniacz stryka stryków celownik strykowi strykom biernik stryka stryków narzędnik strykiem strykami miejscownik stryku strykach wołacz stryku strykowie
- przykłady:
- (1.1) A po wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój stryk, a potem pójdę jeszcze i ja. Nie hańba ci będzie przeprosić go za winę, boś zawinił – i nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał[3].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: placek
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 126.
- ↑ Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy.
- ↑ 4,0 4,1 Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.