struggle

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

struggle (język angielski)[edytuj]

wymowa:
IPA/'strʌgl/, wymowa amerykańska?/i
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) walczyć, bić się
(1.2) zmagać się, borykać się, robić coś z trudem
(1.3) dążyć, usiłować
(1.4) siepać się, targać się

rzeczownik policzalny

(2.1) walka, bój, szarpanina, szamotanina
(2.2) zmaganie
(2.3) dążenie
(2.4) liter. konflikt, napięcie między przeciwstawnymi tendencjami
odmiana:
(1.1-4) struggle, struggled, struggled, struggles, struggling
(2.1-4) lp struggle; lm struggles
przykłady:
(1.1) During the centuries, the people of Ireland struggled constantly to assert their right to govern themselvesPrzez wieki ludność Irlandii stale walczyła o zapewnienie sobie prawa do samostanowienia.
(1.2) She struggled to play the difficult passages.Z trudem grała te ciężkie pasaże.
składnia:
(1.1-2) struggle forwalczyć ostruggle with, struggle againstwalczyć / zmagać się z
(1.3) struggle fordążyć do
kolokacje:
synonimy:
(1.1) fight
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
struggle freestruggle uplife and death struggle
etymologia:
średnioang. struglen, stroglen, strogelen
uwagi:
źródła: