stroiciel

stroiciel (język polski)

stroiciel (1.1)

wymowa:

IPA: [strɔˈ^jit͡ɕɛl], AS: [stro^i ̯ićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza i ̯ 

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która stroi instrumenty muzyczne

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stroiciel	stroiciele
dopełniacz	stroiciela	stroicieli
celownik	stroicielowi	stroicielom
biernik	stroiciela	stroicieli
narzędnik	stroicielem	stroicielami
miejscownik	stroicielu	stroicielach
wołacz	stroicielu	stroiciele

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strój m, strojność ż

czas. przystroić

przym. strojny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tuner
• baskijski: (1.1) gozatzaile
• białoruski: (1.1) настройшчык m
• bułgarski: (1.1) акордьор m
• czeski: (1.1) ladič m
• duński: (1.1) stemmer w
• francuski: (1.1) accordeur m
• hiszpański: (1.1) afinador m
• indonezyjski: (1.1) ahli penala
• litewski: (1.1) derintojas m
• łotewski: (1.1) skaņotājs m
• niemiecki: (1.1) Stimmer m
• nowogrecki: (1.1) χορδιστής m
• rosyjski: (1.1) настройщик m
• słowacki: (1.1) ladič m
• słoweński: (1.1) uglaševalec m
• turecki: (1.1) akortçu
• ukraiński: (1.1) настроювач m
• włoski: (1.1) accordatore m

źródła: