strictus

strictus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) naciągnięty, wytężony

(1.2) skurczony, zbity, ciasny

(1.3) ścisły, zwięzły

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny rodzaju męskiego, M. lp od czasownika stringo

odmiana:

(1) strict|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	strictus	stricta	strictum	strictī	strictae	stricta
dopełniacz	strictī	strictae	strictī	strictōrum	strictārum	strictōrum
celownik	strictō	strictae	strictō	strictīs
biernik	strictum	strictam	strictum	strictōs	strictās	stricta
ablatyw	strictō	strictā	strictō	strictīs
wołacz	stricte	stricta	strictum	strictī	strictae	stricta

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. strictura ż

czas. stringo

przysł. stricte, strictim

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. stringo → ściągać, ścisnąć

źródłosłów dla alb. shtrenjtë, ang. strait, ang. strict, arum. strimtu, arum. strãmtu, ast. estrechu, franc. étroit, franc. étreint, franc. strict, friu. stret, friu. strent, galic. estreito, galic. estrito, hiszp. estrecho, hiszp. estricto, istr. strento, jèrriais êtrait, katal. estret, piemoncki strèit, port. estreito, prow. estrech, prow. estreit, rum. strâmt, sardyński istrintu, sardyński strintu, st.franc. estroit, st.franc. estreit, st.franc. estroict, sycyl. strittu, waloński stroet, wenec. streto, wenec. stret, wenec. strento, wenec. strent, wł. stretto

uwagi:

źródła: