staroszwedzki

staroszwedzki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstarɔˈʃfɛʦ̑ʲci], AS: [starošfecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) język używany w dawnej Szwecji w okresie między XIII a XVI wiekiem

przymiotnik

(2.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Szwecji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Szwecji

odmiana:

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	staroszwedzki		staroszwedzka	staroszwedzkie	staroszwedzcy	staroszwedzkie
dopełniacz	staroszwedzkiego		staroszwedzkiej	staroszwedzkiego	staroszwedzkich
celownik	staroszwedzkiemu		staroszwedzkiej	staroszwedzkiemu	staroszwedzkim
biernik	staroszwedzkiego	staroszwedzki	staroszwedzką	staroszwedzkie	staroszwedzkich	staroszwedzkie
narzędnik	staroszwedzkim		staroszwedzką	staroszwedzkim	staroszwedzkimi
miejscownik	staroszwedzkim		staroszwedzkiej	staroszwedzkim	staroszwedzkich
wołacz	staroszwedzki		staroszwedzka	staroszwedzkie	staroszwedzcy	staroszwedzkie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• szwedzki: (1.1) fornsvenska; (2.1) fornsvensk

źródła: