staroniderlandzki

staroniderlandzki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstarɔ̃ɲidɛrˈlãnʦ̑ʲci], AS: [starõńiderlãncʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Niderlandach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Niderlandów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	staroniderlandzki		staroniderlandzka	staroniderlandzkie	staroniderlandzcy	staroniderlandzkie
dopełniacz	staroniderlandzkiego		staroniderlandzkiej	staroniderlandzkiego	staroniderlandzkich
celownik	staroniderlandzkiemu		staroniderlandzkiej	staroniderlandzkiemu	staroniderlandzkim
biernik	staroniderlandzkiego	staroniderlandzki	staroniderlandzką	staroniderlandzkie	staroniderlandzkich	staroniderlandzkie
narzędnik	staroniderlandzkim		staroniderlandzką	staroniderlandzkim	staroniderlandzkimi
miejscownik	staroniderlandzkim		staroniderlandzkiej	staroniderlandzkim	staroniderlandzkich
wołacz	staroniderlandzki		staroniderlandzka	staroniderlandzkie	staroniderlandzcy	staroniderlandzkie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) altniederländisch

źródła: