staromacedoński

staromacedoński (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstarɔ̃maʦ̑ɛˈdɔ̃j̃sʲci], AS: [starõmacedõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Macedonii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Macedonii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) język wymarły używany przez starożytnych mieszkańców Macedonii; zob. też język macedoński (helleński) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	staromacedoński		staromacedońska	staromacedońskie	staromacedońscy	staromacedońskie
dopełniacz	staromacedońskiego		staromacedońskiej	staromacedońskiego	staromacedońskich
celownik	staromacedońskiemu		staromacedońskiej	staromacedońskiemu	staromacedońskim
biernik	staromacedońskiego	staromacedoński	staromacedońską	staromacedońskie	staromacedońskich	staromacedońskie
narzędnik	staromacedońskim		staromacedońską	staromacedońskim	staromacedońskimi
miejscownik	staromacedońskim		staromacedońskiej	staromacedońskim	staromacedońskich
wołacz	staromacedoński		staromacedońska	staromacedońskie	staromacedońscy	staromacedońskie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) macedoński

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: