starogrecki

starogrecki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstarɔˈɡrɛʦ̑ʲci], AS: [starogrecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Grecji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Grecji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język starogrecki; zob. też język starogrecki w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	starogrecki		starogrecka	starogreckie	starogreccy	starogreckie
dopełniacz	starogreckiego		starogreckiej	starogreckiego	starogreckich
celownik	starogreckiemu		starogreckiej	starogreckiemu	starogreckim
biernik	starogreckiego	starogrecki	starogrecką	starogreckie	starogreckich	starogreckie
narzędnik	starogreckim		starogrecką	starogreckim	starogreckimi
miejscownik	starogreckim		starogreckiej	starogreckim	starogreckich
wołacz	starogrecki		starogrecka	starogreckie	starogreccy	starogreckie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Katabasis jest słowem starogreckim, które znaczy: zstąpienie do otchłani.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) grecki

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) старажытнагрэчаскі
• bułgarski: (1.1) старогръцки; (2.1) старогръцки m
• chorwacki: (1.1) starogrčki; (2.1) starogrčki m
• czeski: (1.1) starořecký; (2.1) starořečtina ż
• esperanto: (1.1) antikvgreka, malnovgreka; (2.1) antikva greka lingvo, malnovgreka lingvo, przen. helena lingvo, pot. la antikvgreka
• macedoński: (1.1) старогрчки; (2.1) старогрчки m
• niemiecki: (1.1) altgriechisch; (2.1) Altgriechisch n
• nowogrecki: (2.1) αρχαία ελληνικά
• rosyjski: (1.1) древнегреческий
• słowacki: (1.1) starogrécky; (2.1) starogréčtina n
• słoweński: (1.1) starogrški
• szwedzki: (1.1) forngrekisk
• ukraiński: (1.1) старогрецький

źródła: