starofrancuski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

starofrancuski (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌstarɔfrãnˈʦ̑usʲci], AS[starofrãncusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. język z grupy romańskiej używany w średniowieczu w północnej części dzisiejszej Francji, a także części Szwajcarii i Belgii; zob. też język starofrancuski w Wikipedii

przymiotnik

(2.1) żyjący/mający miejsce w dawnej Francji lub pochodzący/wywodzący się z niej
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: