starożytnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

starożytnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. historyk badający okres starożytności
(1.2) daw. archeolog[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Profesor uważany był za dobrego starożytnika.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) historyk
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. starożytni mos, starożytność ż
przym. starożytny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. starożytny + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: archeolog
źródła:
  1. Roztrząsania, „Poradnik Językowy” nr 6/1906, s. 87.