starczyć

starczyć (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. starczać)

(1.1) wystąpić w wystarczającej ilości albo liczbie

(1.2) stać się dostateczną pobudką do czegoś

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: starczać

• rosyjski: (1.1) хватить
• ukraiński: (1.1) хвати́ти

źródła: