sraczka

sraczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsraʧ̑ka], AS: [sračka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. wulg. biegunka, rozwolnienie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sraczka	sraczki
dopełniacz	sraczki	sraczek
celownik	sraczce	sraczkom
biernik	sraczkę	sraczki
narzędnik	sraczką	sraczkami
miejscownik	sraczce	sraczkach
wołacz	sraczko	sraczki

przykłady:

(1.1) On ma chyba sraczkę, bo od godziny siedzi w kiblu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć sraczkę • mieć atak sraczki

synonimy:

(1.1) rozwolnienie, biegunka

antonimy:

(1.1) zatwardzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sracz mrz

zgrub. sraka ż

czas. srać, obesrać

przym. sraczkowaty, sraki, sraczkowy

przysł. srak

związki frazeologiczne:

biegać jak ze sraczką • jak nie urok, to sraczka

etymologia:

pol. srać + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shits
• chorwacki: (1.1) sraćka ż
• czeski: (1.1) sračka ż
• duński: (1.1) tyndskid w, møllebæ w
• francuski: (1.1) foire ż, chiasse ż
• hiszpański: (1.1) cagalera ż
• japoński: (1.1) 下痢(げり)
• jidysz: (1.1) דורכפֿאַל m (durchfal)
• kaszubski: (1.1) sraczka ż, drzistówka ż
• niemiecki: (1.1) Dünnpfiff m
• norweski (bokmål): (1.1) spraybæsj m
• nowogrecki: (1.1) τσίρλα ż
• ukraiński: (1.1) срачка ż
• węgierski: (1.1) fos
• włoski: (1.1) cacarella ż

źródła:

sraczka (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. sraczka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) drzistówka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. srela m/ż, srôcz m

czas. srac ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: