spytte

spytte (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈsbødə]

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) pluć, spluwać

odmiana:

(1.1) at spytte, spytter, spyttede, spyttet

przykłady:

(1.1) Hun spyttede ham i ansigtet og han spyttede på fortovet. → Splunęła mu w twarz, a on splunął na chodnik.

(1.1) Kvinden blev idømt en bøde på tre hundrede DKK for at spytte fra vinduet i toget. → Kobieta została ukarana mandatem w wysokości trzystu koron, gdyż pluła z okna pociągu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) spytte ud → wypluć / wyrzucić z siebie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spyt

związki frazeologiczne:

spytte i bøssen • spytte ud med noget

etymologia:

uwagi:

źródła:

spytte (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) pluć, spluwać

odmiana:

(1.1) å spytte, spytter, spyttet, spyttet lub å spytte, spytter, spytta, spytta

przykłady:

(1.1) Spytt ikke på gulvet! → Nie pluj na podłogę!

(1.1) Han ble aggressiv, spyttet henne i ansiktet og begynte å slå henne, samtidig som han kalte henne for hore. (z Internetu) → Stał się agresywny, splunął jej w twarz i zaczął ją bić, wyzywając ją jednocześnie od dziwek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spytt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: