sprośność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sprośność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co sprośne; cecha tych, którzy sprośni
(1.2) nieprzyzwoity, sprośny uczynek, postępek, zachowanie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
(1.1) sprośność + D.
kolokacje:
(1.2) wygadywać / opowiadać sprośności
synonimy:
(1.1) nieprzyzwoitość, nieobyczajność, bezwstydność, nieskromność; daw. wszeteczność
antonimy:
(1.1) przyzwoitość, skromność, obyczajność
hiperonimy:
(1.1) niemoralność
(1.2) nieprzyzwoitość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sprośnik m
przym. sprośny
przysł. sprośnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. sprośny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej w znaczeniu (1.1).
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sprośność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.