spotta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

spotta (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) pluć[1][2]
(1.2) przen. produkować w szybkim tempie[1]
odmiana:
(1.1-2) att spotta, spottar, spottade, spottat, spotta!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spott
związki frazeologiczne:
(1.1) inte spotta i glaset • spotta i händerna • spotta i nävarna • spotta upp sig
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 447.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=spotta&oldid=6842213”