spaniały

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

spaniały (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. wyróżniający się ponadprzeciętnymi cechami lub wyższej jakości, piękny, okazały[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jest to widok spaniały od Miodziusia strony[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wspaniały, cudowny, rewelacyjny, niezwykły
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
wariant przymiotnika pol. wspaniały, będącego kalką ze st.czes. vzpanilýwyborny, okazały, co jest imiesłowem od czasownika st.czes. vzpanitiwynieść nad innych, wyróżnić (od czes. pánpan); polska forma sugeruje istnienie jako podstawy czasownika pol. *spanieć, który jednak nie jest poświadczony w źródłach[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spaniały” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Maciej Stęczyński: Tatry w dwudziestu czterech obrazach.
  3. Hasło „wspaniały” w: Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.