solka

solka (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) ubrudzić, powalać, poplamić

(1.2) przen. zbrukać, splamić

czasownik zwrotny solka sig

(2.1) ubrudzić się, powalać się, poplamić się

odmiana:

(1.1) att solka, solkar, solkade, solkat, solka! ; pres. part. solkande, perf. part. solkad

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) smutsa, fläcka, söla

(1.2) smutskasta, nedsvärta, vanhedra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. solk, solkande, solkning

czas. söla

przym. solkig

związki frazeologiczne:

czasownik frazowy solka ner/solka ned • solka ner sig/solka ned sig

etymologia:

szw. solk + -a → (lepki) brud + tworzy czasownik

spokrewniony z szw. söla → powalać (a nie z szw. sol → słońce)

uwagi:

źródła: