smitte

smitte (język duński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) med. zarazić, zarażać

(1.2) przen. zarazić, zarażać

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) med. infekcja

(2.2) przen. szkodliwy wpływ

odmiana:

(1) at smitte, smitter, smittede, smittet

(2) (en) smitte, smitten, blm

przykłady:

(1.1) Fuldt vaccinerede, der alligevel bliver smittet, kan selvom de ikke er særligt syge stadigt smitte andre. → W pełni zaszczepieni, którzy mimo wszystko się zakażą, mogą – mimo że nie są specjalnie chorzy – zarażać innych.

(2.1) Immunforsvaret er som en fæstning – men corona har angrebstaktik, der kan forklare stigende smitte med andre virusser. → Układ immunologiczny jest jak forteca – ale koronawirus ma taktykę ataku, która może wyjaśniać wzrost liczby infekcji innymi wirusami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) infektion

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

śdn. smitten

uwagi:

źródła:

smitte (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) med. zarazić

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) med. infekcja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

smitte (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) med. infekcja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: