smerte

smerte (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈsmärdə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) ból

czasownik

(2.1) boleć

odmiana:

(1.1) en smerte, smerten, smerter, smertene

(2.1) at smerte, smerter, smertede, smertet

przykłady:

(1.1) Han hørte sårede soldater skrige af smerte. → Słyszał, jak ranni żołnierze krzyczą z bólu.

(1.1) Trods stigende leversmerter drak hun mere og mere. → Pomimo narastających bólów wątroby piła coraz więcej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pine

(2.1) værke, gøre ondt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. smertefuld, smertelig

związki frazeologiczne:

etymologia:

dolnoniem. smerte

uwagi:

źródła:

smerte (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ból

czasownik

(2.1) boleć

odmiana:

(1.1) en smerte, smerten, smerter, smertene

(2.1) å smerte, smerter, smertet, smertet lub å smerte, smerter, smerta, smerta

przykłady:

(1.1) Han hørte sårede soldater skrike av smerte. → Słyszał, jak ranni żołnierze krzyczą z bólu.

(2.1) Det kan smerte i føttene når man går for lenge. → Od zbyt długiego chodzenia mogą (człowieka) boleć nogi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) verk

(2.1) verke

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. smertefull, smertelig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: