slawizacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

slawizacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌslavʲiˈzaʦ̑ʲja], AS[slavʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poddawanie czegoś wpływom słowiańskim, proces przyswajania lub narzucania kultury słowiańskiej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) […] u źródeł państwowości litewskiej nie leżał konflikt etniczny, ale kontakty plemion bałtyckich i słowiańskich, których efektem była slawizacja elit litewskich w epoce średniowiecza.[1]
(1.1) Trudno powiedzieć coś bliższego o pokrewieństwie słowiańskiego z językami zamieszkujących te tereny Wenetów, mimo, że ludność ta, obok Bałtów, weszła w skład biologicznego trzonu późniejszych Słowian. Slawizacja była tak gruntowna, że mowa ich w pierwotnej formie nigdzie się nie zachowała.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. slawizm mrz, slawistyka ż, slawista m, slawistka ż, slawizowanie n, zeslawizowanie n
czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.
przym. slawistyczny, slawizacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Acta Baltico-Slavica, Volume 33, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 2009, str. 313.
  2. Jacek Brunon Siwiński, Wczesne dzieje Polan, str. 138.