skaut

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

skaut (język polski)[edytuj]

skauci (1.1)
wymowa:
IPA[skawt], AS[skau̯t], zjawiska fonetyczne: u → ł 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) harc. członek młodzieżowej organizacji skautowej lub harcerskiej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój kuzyn, mieszkający we Włoszech, został skautem i często jeździ na wyprawy w Dolomity.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / zostać skautem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) harcerz, pionier
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skauting mrz
forma żeńska skautka ż
przym. skautowy, skautowski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ang. scout
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

skaut (język czeski)[edytuj]

skauti (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) skaut
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skauting, skautka
przym. skautský
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ang. scout
uwagi:
źródła:

skaut (język wilamowski)[edytuj]

skauta (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) skaut
odmiana:
(1.1) lp skaut; lm skauta
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: