skarbiec

skarbiec (język polski)

skarbiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈskarbʲjɛʦ̑], AS: [skarbʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odpowiednio zabezpieczony magazyn na drogocenne rzeczy; zob. też skarbiec w Wikipedii

(1.2) zbiór kosztowności

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skarbiec	skarbce
dopełniacz	skarbca	skarbców
celownik	skarbcowi	skarbcom
biernik	skarbiec	skarbce
narzędnik	skarbcem	skarbcami
miejscownik	skarbcu	skarbcach
wołacz	skarbcu	skarbce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) skarb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skarb m, skarbnica ż

zdrobn. skarbczyk m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) treasury
• arabski: (1.1) خزينة ż
• beludżi: (1.1) خزانہ
• bułgarski: (1.1) съкровищница ż; (1.2) съкровище n
• esperanto: (1.1) trezorejo
• hiszpański: (1.1) tesoro m
• interlingua: (1.1) thesauro, tresor, tresoreria
• niemiecki: (1.1) Tresor m; (1.2) Schatzkammer ż
• nowogrecki: (1.1) θησαυρός m
• starogrecki: (1.1) ταμιεῖον
• szwedzki: (1.1) skattkammare w, bankvalv n
• tybetański: (1.1) གཏེར
• ukraiński: (1.1) скарбниця ż

źródła: