skarbczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

skarbczyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈskarpʧ̑ɨk], AS[skarpčyk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od skarbiec
(1.2) zbiór czegoś cennego, również niematerialnego
(1.3) gw. (Górny Śląsk) książeczka do nabożeństwa
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) To kwestia godzin. Jeszcze kilka i ten skarbczyk wspomnień i doświadczeń rozpłynie się w nicości[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skarbówka ż, skarbnik m, skarbniczka ż, skarb m, skarbiec n, zaskarbianie n, zaskarbienie n, podskarbi m, skarbonka ż, skarbnica ż
czas. zaskarbiać ndk., zaskarbić dk.
przym. skarbcowy, skarbowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. skarbiec + -yk
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Doris Lessing, Opowieści afrykańskie, wyd. Albatros, 2008, s. 35, tłum. Jacek Manicki, Krzysztof Obłucki.