sepulkralny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sepulkralny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌsɛpulˈkralnɨ], AS[sepulkralny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) grobowy, nagrobkowy, cmentarny[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Cmentarz jest miejscem sepulkralnym.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) grobowy, nagrobny, nagrobkowy, cmentarny, pogrzebowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. sepulcralis[2] (grobowy) od łac. sepulcrum (grób, grobowiec, nagrobek) z łac. sepelire (grzebać zmarłego)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sepulkralny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sepulkralny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Hasło „sepulkralny” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.