semiotyka

semiotyka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. log. dział logiki badający znaki; zob. też semiotyka (logika) w Wikipedii

(1.2) filoz. tradycja intelektualno-badawcza, w której głównym przedmiotem zainteresowań jest znak; zob. też semiologia (tradycja intelektualna) w Wikipedii

(1.3) jęz. dział językoznawstwa badający systemy znakowe; zob. też semiotyka (językoznawstwo) w Wikipedii

(1.4) med. dział medycyny zajmujący się objawami chorób

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: semiotyk

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	semiotyka	semiotyki
dopełniacz	semiotyki	semiotyk
celownik	semiotyce	semiotykom
biernik	semiotykę	semiotyki
narzędnik	semiotyką	semiotykami
miejscownik	semiotyce	semiotykach
wołacz	semiotyko	semiotyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) semiologia, semantyka

(1.2) semiologia

(1.3) semiologia, ogólna teoria znaków

(1.4) symptomatologia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) logika

(1.2) filozofia

(1.3) językoznawstwo

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. semiotyk m

przym. semiotyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-4) łac. semiotica < gr. σημειωτικός < gr. σημεῖον → znak

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.3) semiotics
• białoruski: (1.3) семіётыка ż; (1.4) семіётыка ż
• czeski: (1.3) sémiotika ż
• duński: (1.1) semiotik w; (1.2) semiologi w; (1.3) semiotik w
• łaciński: (1.3) semiotica ż
• niemiecki: (1.3) Semiotik ż
• włoski: (1.3) semiotica ż

źródła: