schwellen

schwellen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʃvɛlən] IPA: [ˈʃvɔl] IPA: [ɡəˈʃvɔlən]

^{ⓘ ⓘ ⓘ ⓘ}

znaczenia:

czasownik mocny

(1.1) puchnąć, opuchnąć, napuchnąć, spuchnąć, obrzękać, obrzęknąć

(1.2) książk. nabrzmiewać, nabrzmieć

czasownik słaby

(2.1) książk. dąć, nadąć, dymać, nadymać

(2.2) szwajc. niem. gotować, ugotować, zagotować

odmiana:

(1.1-2) schwellen (schwillt), schwoll, geschwollen (sein)

(2.1-2) schwellen (schwellt), schwellte, geschwellt (haben)

przykłady:

(1.1) Vor Wut sind ihm die Adern geschwollen. → Z wściekłości spuchnęły mu żyły.

(1.2) Der Bach schwoll zu einem Fluss. → Potok nabrzmiał jak rzeka.

(2.1) Der Wind hat die Segel geschwellt . → Wiatr nadął żagle.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Schwellen n, Schwelle ż, Schwellung ż

przym. geschwollen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: schwellen • abschwellen • anschwellen • aufschwellen • zuschwellen

źródła: