schwellen

schwellen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʃvɛlən] ​ IPA: [ˈʃvɔl] IPA: [ɡəˈʃvɔlən]

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) książk. dąć, nadąć, dymać, nadymać

(1.2) szwajc. niem. ugotować, zagotować

czasownik mocny

(2.1) puchnąć, opuchnąć, spuchnąć, obrzękać, obrzęknąć

(2.2) książk. nabrzmiewać, nabrzmieć

odmiana:

(1.1-2) schwell|en (schwellt), schwellte, geschwellt (haben)

(2.1-2) schwell|en (schwillt), schwoll, geschwollen (sein)

przykłady:

(1.1) Der Wind hat die Segel geschwellt . → Wiatr nadął żagle.

(2.1) Vor Wut sind ihm die Adern geschwollen. → Z wściekłości spuchnęły mu żyły.

(2.2) Der Bach schwoll zu einem Fluss. → Potok nabrzmiał jak rzeka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Schwelle ż, Schwellen n, Schwellung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: schwellen • abschwellen • anschwellen • aufschwellen • zuschwellen

źródła: