schizmatyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

schizmatyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. o członku innej wspólnoty religijnej, która powstała w wyniku podziału jakiejś organizacji wyznaniowej
(1.2) przen. o osobie, która opuściła jakąś organizację lub wspólnotę
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jeśli przed śmiercią nie dali żadnych oznak pokuty, pogrzebu kościelnego powinni być pozbawieni notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) heretycy i schizmatycy
synonimy:
(1.1) odszczepieniec, odstępca
(1.2) apostata, odszczepieniec
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) secesjonista
hiponimy:
(1.1) starokatolik
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. schizma ż, schizmatyczność ż
forma żeńska schizmatyczka ż
przym. schizmatycki
przysł. schizmatycko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) śr.łac. schismaticus[2]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kanon 1184 Kodeksu prawa kanonicznego
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.