scenografia

scenografia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌsʦ̑ɛ̃nɔˈɡrafʲja], AS: [scẽnografʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) plastyczna oprawa widowiska teatralnego, filmu itp., np. dekoracje, rekwizyty, kostiumy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	scenografia	scenografie
dopełniacz	scenografii	scenografii
celownik	scenografii	scenografiom
biernik	scenografię	scenografie
narzędnik	scenografią	scenografiami
miejscownik	scenografii	scenografiach
wołacz	scenografio	scenografie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. scenograf m, scenografka ż

przym. scenograficzny

przysł. scenograficznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) escenografía ż
• interlingua: (1.1) scenographia
• nowogrecki: (1.1) σκηνογραφία ż
• rosyjski: (1.1) обстановка
• włoski: (1.1) scenografia ż

źródła:

scenografia (język włoski)

wymowa:

IPA: /ʃʃe.no.gra.'fi.a/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) scenografia

odmiana:

(1.1) lp scenografia; lm scenografie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. scenografa ż, scenografo m

przym. scenografico

przysł. scenograficamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. scaenographĭa < gr. σκηνογραφία

uwagi:

źródła: