satyra

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

satyra (język polski)[edytuj]

satyra (1.1)
wymowa:
IPA[saˈtɨra], AS[satyra]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. gatunek literacki, tekst publicystyczny albo inna wypowiedź artystyczna, która ośmiesza i piętnuje przedstawione w utworze zjawiska, obyczaje, politykę, osoby, stosunki społeczne itp.; zob. też satyra w Wikipedii
(1.2) przen. ogólnie: ośmieszanie, piętnowanie czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: satyr
odmiana:
(1.1)
(2.1) zob. satyr
przykłady:
(1.1) Ich satyra ukazuje społeczeństwo za pomocą czarnego humoru.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ostra / cięta / lekka / łagodna satyra
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) paszkwil, karykatura, skecz, parodia
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. satyr m, satyryczność ż, satyryk m, satyryczka ż, satyrykon m
przym. satyryczny, satyrowy
przysł. satyrycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. satira < łac. satura < gr. σάτυρος przez nawiązanie do gr. σατυρικόν δράμαdramat satyrowy
uwagi:
zob. też satyra w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:

satyra (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) satyra[1]
odmiana:
(1) satyr|a, ~ae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. satur
uwagi:
(1.1) inna pisownia satira, satura
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 607.