samouwielbienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

samouwielbienie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌsãmɔwuvʲjɛlˈbʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [sãmou̯uvʹi ̯elbʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• epenteza ł • akc. pob.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) uwielbienie samego siebie lub zachwyt nad sobą[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianowniksamouwielbienie
dopełniaczsamouwielbienia
celowniksamouwielbieniu
bierniksamouwielbienie
narzędniksamouwielbieniem
miejscowniksamouwielbieniu
wołaczsamouwielbienie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „samouwielbienie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=samouwielbienie&oldid=6822593”