słonecznik zwyczajny

słonecznik zwyczajny (język polski)

słonecznik zwyczajny (1.2)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Helianthus annuus L., gatunek rośliny z rodziny astrowatych, uprawianej w wielu rejonach świata; zob. też słonecznik zwyczajny w Wikipedii

(1.2) bot. roślina z gatunku słonecznik zwyczajny (1.1)

odmiana:

(1.1-2) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słonecznik zwyczajny	słoneczniki zwyczajne
dopełniacz	słonecznika zwyczajnego	słoneczników zwyczajnych
celownik	słonecznikowi zwyczajnemu	słonecznikom zwyczajnym
biernik	słonecznik zwyczajny	słoneczniki zwyczajne
narzędnik	słonecznikiem zwyczajnym	słonecznikami zwyczajnymi
miejscownik	słoneczniku zwyczajnym	słonecznikach zwyczajnych
wołacz	słoneczniku zwyczajny	słoneczniki zwyczajne

przykłady:

(1.1) Jadalna niełupka słonecznika zwyczajnego zawiera dużo tłuszczu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) słonecznik

(1.2) słonecznik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) gatunek

(1.2) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) common sunflower
• łaciński: (1.1) Helianthus annuus ż
• niemiecki: (1.1) Gewöhnliche Sonnenblume ż
• włoski: (1.1) girasole comune m

źródła: