równina

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

równina (język polski)[edytuj]

równina (1.1)
wymowa:
IPA[ruvʲˈɲĩna], AS[ruvʹńĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. płaski lub prawie całkowicie poziomy teren; zob. też równina w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) równina aluwialna • równina strukturalna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. równia ż, równość ż, równanie n, wyrównywanie n, wyrównanie n, zrównanie n, zrównywanie n, równiarka ż, wyrównywacz m, równik m
czas. równać ndk., wyrównywać ndk., wyrównać dk., zrównywać ndk., zrównać dk.
przym. równy, równinny, równościowy
przysł. równie, równo, równinnie, równościowo
tem. słow. równo-
związki frazeologiczne:
Wielkie Równiny
etymologia:
pol. równy + -ina[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Witold Doroszewski, Objaśnienia wyrazów i zwrotów, „Poradnik Językowy” nr 3/1951, s. 28.