rynka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rynka (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. lwow. garnek
(1.2) reg. (Kresy) patelnia[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: garnek
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: patelnia
źródła:
  1. ↑ Katarzyna Banach, Polszczyzna kresowa przeniesiona z województwa tarnopolskiego na ziemię głubczycką. Rozprawa doktorska, Łódź 2016, s. 152.

rynka (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) anat. zmarszczka[1]

czasownik

(2.1) marszczyć (czoło)[2]
(2.2) marszczyć, fałdować[2]
(2.3) ściągać brwi[2]
odmiana:
(1.1) en rynka, rynkan, rynkor, rynkorna
(2.1-3) att rynka, rynkar, rynkade, rynkat, rynka!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. rynkig
czas. rynka sig, rynka sig
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 395.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=rynka&oldid=7875967”