rumak

rumak (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrũmak], AS: [rũmak], zjawiska fonetyczne: nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) hipol. rasowy koń wierzchowy

(1.2) daw. hipol. koń bojowy pochodzący z europejskiej części Turcji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rumak	rumaki
dopełniacz	rumaka	rumaków
celownik	rumakowi	rumakom
biernik	rumaka	rumaki
narzędnik	rumakiem	rumakami
miejscownik	rumaku	rumakach
wołacz	rumaku	rumaki

przykłady:

(1.1) Minęło zaledwie parę dni, a oto do wioski zajeżdża wspaniały orszak zbrojnych rycerzy, na którego czele na pięknym rumaku jechał mąż o pięknym, ale poważnym obliczu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) jeździć na rumaku • maść rumaka (nie kolor!) • ujeżdżać rumaka • siodłać rumaka

synonimy:

(1.1) wierzchowiec

antonimy:

(1.1) muc, szkapa

hiperonimy:

(1.1) koń

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. rumaczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. рума́к < tur.

uwagi:

(1.1) por. stępak, ogier

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) steed, courser
• czeczeński: (1.1) дин; (1.2) дин
• irlandzki: (1.1) each m
• rosyjski: (1.1) скаку́н m, конь m
• ukraiński: (1.1) рума́к m, скаку́н m

źródła: