rudel
rudel (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rudel rudle dopełniacz rudla rudli / rzad. rudlów[2] celownik rudlowi rudlom biernik rudel rudle narzędnik rudlem rudlami miejscownik rudlu rudlach wołacz rudlu rudle
- przykłady:
- (1.1) Sternik pochwycił za rudel. Kilka mocnych, miarowych poruszeń wiosłami i łódź jak delfin wyskoczyła z zatoki na pełne morze[4].
- (1.3) Rudle saren po kilkanaście sztuk pasły się na polach kamieńskich niczym stada antylop[5]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ster
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wiosło
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „rudel I” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „rudel” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. suplementowy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, ISBN 83-01-10902-5, s. 83.
- ↑ 3,0 3,1 Hasło „rudel II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Halina Rudnicka, Uczniowie Spartakusa, 1951, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Mieczysław Jałowiecki, Requiem dla ziemiaństwa, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
