rozpoczynać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rozpoczynać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌrɔspɔˈʧ̑ɨ̃naʨ̑], AS[rospočnać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. rozpocząć)

(1.1) inicjować coś, dawać początek
(1.2) znaleźć się na początku

czasownik zwrotny rozpoczynać się (dk. rozpocząć się)

(2.1) zaczynać się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Byłem zmęczony i nie chciałem rozpoczynać rozmowy.[1]
(1.2) Utwór rozpoczyna rytmiczne uderzanie tamburyna, do którego wkrótce dochodzi flet, oraz gitara.[2]
składnia:
rozpoczynać + B.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) inicjować
(1.1-2) zaczynać
antonimy:
(1.1-2) kończyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rozpoczęcie n, rozpoczynanie n, nadpoczęcie n, napoczęcie n, napoczynanie n, poczęcie n, poczynanie n, ponapoczynanie n, porozpoczynanie n
czas. rozpocząć dk., nadpocząć dk., napocząć dk., napoczynać ndk., począć dk., poczynać ndk., ponapoczynać dk., porozpoczynać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zaczynać się
źródła: