rozpacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rozpacz (język polski)[edytuj]

rozpacz (1.1)
wymowa:
IPA[ˈrɔspaʧ̑], AS[rospač], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) silne uczucie wyrażające bezsilność i zwątpienie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mam że ja płakać z rozpaczy?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) desperacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. zrozpaczony, rozpaczliwy
przysł. rozpaczliwie
czas. rozpaczać
związki frazeologiczne:
obraz nędzy i rozpaczy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Narcyz wg Wiliama Szekspira ze spektaklu Opowieść zimowa, Teatr Polski w Warszawie.