rozgardiasz

rozgardiasz (język polski)

rozgardiasz (1.1)

wymowa:

IPA: [rɔzˈɡardʲjaʃ], AS: [rozgardʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzeczy w nieładzie

(1.2) sytuacja zakłóconego porządku

(1.3) hałas powodowany przez tłum

(1.4) daw. hulanka

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozgardiasz	rozgardiasze
dopełniacz	rozgardiaszu	rozgardiaszów / rozgardiaszy
celownik	rozgardiaszowi	rozgardiaszom
biernik	rozgardiasz	rozgardiasze
narzędnik	rozgardiaszem	rozgardiaszami
miejscownik	rozgardiaszu	rozgardiaszach
wołacz	rozgardiaszu	rozgardiasze

przykłady:

(1.1) Uprzątnijcie ten rozgardiasz i będziemy zaczynać.

(1.2) Przecież był taki rozgardiasz, że nie słyszałem, co do mnie mówiłaś.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bałagan, nieład, nieporządek

(1.2) bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, zamęt, zamieszanie; przest. kweres; pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, miszmasz, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy

(1.3) rwetes

(1.4) biba, pijatyka, libacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. rozgardias, st.pol. rozgardia

uwagi:

tłumaczenia:

• jidysz: (1.2) חושך m / n (chojszech)
• łaciński: (1.2) turba ż, turbamentum n
• rosyjski: (1.2) бардак m, раскардаш m
• starogrecki: (1.2) τύρβη ż
• szwedzki: (1.2) oreda w, röra w, kaos n, kalabalik w, virrvarr n, villervalla w
• włoski: (1.1) disordine m; (1.2) trambusto m, scompiglio m, confusione ż

źródła: