roratnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

roratnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. obraź. ironiczne określenie katolików używane przez protestantów[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) katolik, obraź. katol
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. roratka ż, roratnica ż, roratność ż, roranteria ż, rorantysta mos, roratowanie n, roraty lm nmos
czas. roratować ndk.
przym. roratny, roratowy, roratni, rorancki
przysł. rorancko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. roraty + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „roratnik” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.