ronić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ronić (język polski)[edytuj]

drzewo roni (1.1) liście
wymowa:
IPA[ˈrɔ̃ɲiʨ̑], AS[rõńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uronić)

(1.1) gubić, tracić coś

czasownik przechodni niedokonany (dk. poronić)

(2.1) med. rodzić martwy płód
odmiana:
(1.1-2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) (…) w tymże samym mgnieniu oka, niby odpowiedź na zapytanie albo kula krzyżująca się ze strzałą, od strony ławki w stronę nauczyciela leciał powietrzem wielki szklany kałamarz roniąc po drodze strumień czarnego płynu[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. poronić
rzecz. ronienie n, poronienie
związki frazeologiczne:
ronić łzy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: