romantyk

romantyk (język polski)

romantyk (1.1)

wymowa:

AS: /romantyk/, pot. AS: /romɑ̃ntyk/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) szt. artysta tworzący zgodnie z założeniami romantyzmu

(1.2) mężczyzna romantyczny, uczuciowy, sentymentalny

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	romantyk	romantycy
dopełniacz	romantyka	romantyków
celownik	romantykowi	romantykom
biernik	romantyka	romantyków
narzędnik	romantykiem	romantykami
miejscownik	romantyku	romantykach
wołacz	romantyku	romantycy
depr. M. i W. lm: (te) romantyki

przykłady:

(1.1) Adam Mickiewicz należy do romantyków.

(1.2) Mój narzeczony jest romantykiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) angielski / niemiecki / polski romantyk • spór klasyków z romantykami

(1.2) niepoprawny romantyk

synonimy:

(1.1) przedstawiciel romantyzmu

(1.2) idealista, częściowo marzyciel

antonimy:

(1.2) macho

hiperonimy:

(1.1) artysta

(1.2) mężczyzna

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. romantyka ż, romantyzm m

forma żeńska romantyczka ż

przym. romantyczny

przysł. romantycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. romantyzm

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Romantiker m

źródła: