rodzynek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rodzynek (język polski)[edytuj]

rodzynki (1.1)
wymowa:
IPA[rɔˈʣ̑ɨ̃nɛk], AS[roʒnek], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) suszone winogrono

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. ktoś w jakiś sposób wyróżniający się
(2.2) pot. jedyny mężczyzna (chłopiec) w grupie kobiet (dziewcząt)
(2.3) pot. jedyna kobieta (dziewczyna) w grupie mężczyzn (chłopców)

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: rodzynka
odmiana:
(1.1)
(2)
przykłady:
(1.1) Rodzynki słodkie.
(2.2) Jest nas 15 (= piętnaście) osób w grupie, 14 (= czternaście) dziewczyn i jeden rodzynek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
rodzynka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. rodzynkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Rosine → rodzynek < łac. racemuswinogrono[1]
uwagi:
rzadziej używane, ale również poprawne jest słowo rodzaju żeńskiego rodzynka; zobacz też: Indeks:Polski - Owoce
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rodzynek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.