rentgenotechnik
rentgenotechnik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔˈtɛxʲɲik], AS: [rẽndgẽnoteχʹńik], zjawiska fonetyczne: udźw.• nazal.• zmięk.• akc. pob.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: rent•ge•no•tech•nik[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rentgenotechnik rentgenotechnicy dopełniacz rentgenotechnika rentgenotechników celownik rentgenotechnikowi rentgenotechnikom biernik rentgenotechnika rentgenotechników narzędnik rentgenotechnikiem rentgenotechnikami miejscownik rentgenotechniku rentgenotechnikach wołacz rentgenotechniku rentgenotechnicy depr. M. i W. lm: (te) rentgenotechniki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) рентгенотехник m
- źródła:
- ↑ Hasło „rentgenotechnik” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1102.
- ↑
Hasło „rentgenotechnik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
