religiant

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

religiant (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[rɛˈlʲiɟjãnt] IPA[relʹiǵi ̯ãnt] zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. pogard. człowiek przesadnie pobożny[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dewot; iron. nabożniś, pobożniś, świętoszek; książk. bigot, zelota
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) gorliwiec, nadgorliwiec
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. religianctwo n, religiantyzm m, religia ż
forma żeńska religiantka ż
przym. religiancki, religijny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. religia + -ant
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Religiant” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.