reiben

reiben (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʀaɪ̯bn̩] IPA: [ʀiːp] IPA: [ɡəˈʀiːbn̩]

^{ⓘ ⓘ ⓘ}

znaczenia:

czasownik mocny, przechodni

(1.1) ścierać, trzeć, zetrzeć

odmiana:

(1.1) reiben (reibt), rieb, gerieben (haben)

przykłady:

(1.1) Womit hast du die Mandeln gerieben?. → Czym tarłaś/tarłeś te migdały?

składnia:

kolokacje:

(1.1) blank reiben • trocken reiben

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Reiben n, Reibe ż, Reibung ż, Reiberei ż, Reiber m

przym. gerieben

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• zobacz też: Aneks:Język niemiecki - wykaz czasowników mocnych i nieregularnych
• zobacz też: reiben • abreiben • anreiben • aufreiben • ausreiben • blankreiben • durchreiben • einreiben • hinreiben • trockenreiben • zerreiben

źródła: