płomień

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

płomień (język polski)[edytuj]

płomienie (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈpwɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ], AS: [pu̯õmʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; zob. też płomień w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpłomieńpłomienie
dopełniaczpłomieniapłomieni
celownikpłomieniowipłomieniom
biernikpłomieńpłomienie
narzędnikpłomieniempłomieniami
miejscownikpłomieniupłomieniach
wołaczpłomieniupłomienie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) jasny / żółty / czerwony płomień • płomień lampy / łuczywa / ogniska / palnika / świecy / znicza
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. płomykówka ż, płomiennica ż, płomiennik m, podpłomyk m
zdrobn. płomyk m, płomyczek m
czas. płonąć ndk., spłonąć dk., zapłonąć dk.
przym. płomienisty, płomienny, płomiennicowy, płomiennikowy
związki frazeologiczne:
stanąć w płomieniach
etymologia:
uwagi:
zob. też płomień (ujednoznacznienie) w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=płomień&oldid=8168832”